Kiedy widzimy siebie oraz świat jako rozbieżności między tym, co jest a tym, co powinno być lub postrzegamy rzeczywistość jako niedoskonałość, jest to percepcja niepełna. Wpadamy w pułapkę dualistycznego stylu poznawczego zakładającego, że jest wszystko albo nic. I bardzo cierpimy z powodu perfekcjonizmu i niespełnienia. Psychoterapeuta Pavel Somov podaje 10 punktów rozważań jako rodzaj „nowego systemu operacyjnego”, który pozwoli ci wyjść z miejsca krytyki, wymagań, niezadowolenia do akceptacji i radości. Siebie oraz życia.
1. Nie ma takiego wytworu ludzkiego, który byłoby tak nieskazitelny, tak bezbłędny, tak pełny, że nic nie można do niego dodać lub odjąć lub zmienić. Doskonałość jest teoretyczna, więc nie jest prawdą. Zatem nie ma powodu, żeby się nią przejmować. Twój umysł, jeśli jesteś wolny od narzuconych norm społecznych, rodzinnych, kulturowy, jest subiektywny. To ty nadajesz znaczenie wszystkiemu, co widzisz, czujesz, czego doświadczasz.
2. Jeśli coś wydaje ci się bez skazy i bez błędów, tak jest w chwili obecnej. Chwilę potem może być inaczej. Odpręż się więc i do niczego nie przywiązuj.
3. Coś może ci się wydawać zakończone i w danym momencie doskonałe. Ale to kolejna iluzja. Jutro zobaczysz tego początek.
4. Jesteś częścią tej rzeczywistości. Nie jesteś ani doskonały, ani niedoskonały. Perfekcyjny – to słowo nie może odnosić się do człowieka w jego całości i złożoności. Jesteś unikalny, więc nie ma odniesienia wobec czego jesteś perfekcyjny bądź taki nie jesteś.
5. Wiara w to, że coś nie powinno się wydarzyć, jest naruszeniem prawa przyczynowości. Jeżeli jest przyczyna zdarzenia, a zawsze jest, ma ono głębszy sens, nawet wtedy, gdy go jeszcze nie czujesz.
